Wie nog niet Agile werkt doet eigenlijk niet meer mee. Waarom je het zou doen maakt niet zo heel veel uit maar iedereen aan de Scrum! Althans, daar lijkt het bijna op. De vraag naar Scrum Masters is enorm hoog (inclusief de tarieven die daarvoor gerekend worden trouwens).
Nu draai ik al een tijdje mee in de wereld van Agile en Scrum en zie ik dingen gebeuren waar ik vragen bij heb. Natuurlijk is dat voor een coach een goede eigenschap. Vragen stellen. Maar dit zijn niet de standaard vragen waarmee ik mij tijdens het Scrum-proces bezig houdt. Dit zijn meer vragen of we het Scrum-proces wel goed doen.Door de tijd heen ben ik steeds meer bedrijven tegengekomen die Scrum doen. Of, nou ja, een soort van Scrum doen. Het proces zoals dat in de Scrum guide staat wordt gevolgd maar een aantal belangrijke onderdelen ontbreken. Autonomie bijvoorbeeld. Of zelfsturing en de waardering die het team krijgt voor het geleverde resultaat. Het doel waaraan we werken, en het resultaat zouden moeten kunnen meten, is vaak ook één van de afwezigen.
De bedoeling
De grote vraag die ik mij dan ook stel is waar Agile eigenlijk voor is bedoeld? Welk probleem lost Agile op? Ik hoor steeds meer bedrijven roepen dat ze Agile werken omdat ze wendbaar willen zijn. Op zich een mooi streven maar wat is dat dan, wendbaar zijn? En wanneer weet je of je dat gehaald hebt? Heb je daar eigenlijk wel echt behoefte aan?
SOPHIA Ontdek hoe je de aanpak van SOPHIA ook in jouw organisatie kunt doorvoeren om wendbaar en inclusief te organiseren. Download gratis de eerste 2 hoofdstukken van dit nieuwste boek.
Download de eerste 2 hoofdstukken
De wijsheid van wendbare organisaties
De Agile puristen zullen meteen knikkend roepen dat alle bedrijven daar behoefte aan hebben. Anders kom je immers niet meer met de concurrentie mee! Een beetje het WC-eend verhaal want, hoewel ik het met deze puristen eens ben, zie ik dit in de praktijk maar weinig gebeuren.Vaak wordt Agile aangegrepen om zo min mogelijk vooruit te kijken. Het concept dat vooruitgang belangrijker is dan het volgen van een plan wordt veelvuldig verdraaid. ‘Plan’ en ‘planning’ worden verwisseld en de opmerking ‘binnen Agile is geen planning nodig’ wordt vaak gebruikt. Ik zie dat teams hierdoor teneergeslagen worden. Ze maken geen plannen meer en vaak ook geen planning (of één waar ze niet achter staan). Vaak werken ze in het gunstigste geval op een soort ad-hoc wijze.In het gunstigste geval? Jazeker, want in het ongunstigste geval zijn ze dat stukje autonomie ook nog kwijt en krijgen ze ‘van boven af’ doorgegeven wat er per sprint geleverd moet worden. Voor de medewerkers ‘hogerop’ super handig natuurlijk want dan past het weer in hun MS Project Gantt Chart model.
Share the happiness
Dan hebben we nog het onderwerp ‘werkgeluk’. Naar mijn idee ontstaan daar nogal eens wat misverstanden over. Zeker wanneer ik teamleden (voornamelijk binnen de IT) vraag wat dit voor hen betekent en of hun werkgever daarin voorziet. De antwoorden zijn, zeker gezien de inspanningen, teleurstellend te noemen. Vanuit organisaties wordt dit vaak raar gevonden. Immers is er een Airhockey- en voetbaltafel in de kantine geplaatst, een Barista ingevlogen om de meest exotische koffies te brouwen en hangen er gezellige slingers en ballonnen in de kantoortuin. Hoezo niet tevreden?
Bij veel bedrijven zie ik dat medewerkerstevredenheid is doorgeslagen tot het niveau van kinderfeestjes. Een retrospective moet vooral leuk zijn en teamleden uit hun comfort zone halen. Knippen, plakken en kleuren dus! Geen wonder eigenlijk dat de, veelal hoog theoretisch opgeleide softwarespecialist, daar de spreekwoordelijke jeuk van krijgt. Die wil helemaal geen spelletje spelen met collega’s, die wil stappen maken. Toffe oplossingen bedenken. Waarde leveren voor de eindklant.
Lekker positief
Een ander punt waar veel organisaties last van lijken te hebben is een overmate aan positiviteit. Absoluut, ik ben voorstander van belonen in plaats van straffen. Absoluut, ik ben er voorstander van een Non-violence Communication na te streven. Absoluut, ik ben er voorstander van om de successen te vieren. Waar het doorgeslagen is, is dat we alleen nog maar successen aan het vieren zijn. Als dingen niet zijn gegaan zoals het had moeten gaan is er altijd wel iemand die de gouden reactie geeft: “maar we moeten ook kijken naar de dingen die wel goed zijn gegaan, waar we succes geboekt hebben!”En dat klopt, dat moet zeker niet vergeten worden. We moeten alleen ook durven kijken naar de dingen die niet goed zijn gegaan. Niet omdat ze niet goed zijn gegaan of we een collega daarvoor willen straffen, maar omdat dit juist een kans is voor verbetering. Je weet wel: inspect & adapt. Kijken wat er gebeurt is en aan de slag gaan met de dingen die beter kunnen. Accepteren dat dingen niet altijd goed gaan en er fouten worden gemaakt. Dat doe je niet door ze onder positiviteit weg te schuiven.
Binnen de Scrum gemeenschap was het Ken Schwaber die met de iconische zin “Scrum is like your mother in law, it points out ALL you faults”, kwam. Niet om af te straffen (zoals sommige schoonmoeders misschien doen) maar als kans om het de volgende keer beter te doen.
Retrospective
We doen Agile misschien niet helemaal goed. Laten we deze post als mini-retrospective zien om te kijken wat we kunnen verbeteren! Laten we beginnen met het allerbelangrijkste waar Agile volgens mij voor bedoeld is: waarde leveren. Hoe kunnen we als Agile organisatie zorgen dat we waarde leveren en de teams een echt doel geven om na te streven?Laten we ook eens kijken naar autonomie. Vertrouwen we onze teams echt goed genoeg om ze zelf te laten beslissen hoe zij hun werk doen? Durven we het aan om teams zelfsturend door het leven te laten gaan? Durven we het aan om ze waardering te geven voor het resultaat dat ze behalen? Durven we het aan de dingen die niet goed gegaan zijn te accepteren en er oplossingen voor te vinden? Durven we het aan om echte doelen, een visie en een missie op te stellen?Ik denk eerlijk dat als je bovenstaande antwoorden met ‘ja’ kunt beantwoorden dat Agile nog te redden is.
“Maar je hebt helemaal niets gezegd over werkgeluk, vind je dat dan niet belangrijk?”.Natuurlijk wel! Heel belangrijk zelfs. Ik denk alleen niet dat dit wordt geregeld met slingers, ballonnen en knippen en plakken. De ontwikkelaars die ik ken worden er veel gelukkiger van als ze waarde kunnen leveren. Als ze de dingen kunnen doen waar ze blij van worden. Als ze als waardig mens worden gezien dat capabel is om de werkzaamheden zelfstandig uit te voeren. Een ontzettend mooie Agile gedachte volgens mij. Super LEAN ook. Zeker omdat het minder kost dan een door een Barista gebrouwen two-pump-hazelnut-flat-white-espresso-macchiato. En het levert ook nog eens veel meer waarde op!
Wat denk jij?
Best nieuwsgierig ben ik nu wel natuurlijk. Wat denk jij, kunnen we Agile nog redden? Kunnen we er echt de waarde uithalen die we zouden willen?